De wetenschappers geloven dat de mens als embryo de huid perfect kan regenereren, maar dat hij dit vermogen na de geboorte verliest, waardoor littekenweefsel ontstaat. De reden voor deze verandering is, volgens hen, dat de mens zo geëvolueerd is dat wonden sneller kunnen genezen om infecties te voorkomen, wat resulteert in wat zij een "disfunctioneel stukje huid" noemen. Rendieren, daarentegen, behouden het vermogen om tot op volwassen leeftijd weefsel te regenereren, zoals blijkt uit de jaarlijkse groei van hun gewei, dat in de winter afbreekt en in de zomer weer aangroeit.

Als rendieren identieke wonden op het fluweel van hun gewei en op hun rughuid zouden hebben, zou de fluwelen huid weer zonder littekenvorming regenereren, terwijl de huid op de rug een stukje disfunctioneel litteken zou vormen. "Ons werk maakt gebruik van geavanceerde single cell genomics om aan te tonen dat dit gebeurt omdat huidcellen in de huid van de rug, fibroblasten genaamd, signalen sturen naar het immuunsysteem die de reactie op verwondingen versterken en het genezingsproces beïnvloeden om littekens te vormen (zoals bij volwassen mensen). De fibroblasten van het fluweel verminderen echter de ontsteking tijdens de wondgenezing, waardoor regeneratie mogelijk wordt."

Voor de auteurs betekent het kunnen werken met rendieren het samenstellen van een nauwkeuriger "model" dan nodig is om huidregeneratie bij mensen te bevorderen, aangezien de grootte en de fysiologie van rendieren dichter bij die van mensen staan dan die van andere dieren zoals salamanders, die hun ledematen of staart kunnen regenereren.

De auteurs van het artikel denken dat de in het onderzoek gebruikte rendierkudde ook helpt om andere uitdagingen van het One Health-concept te bestuderen, zoals het effect van klimaatverandering op de soort en andere aandoeningen, zoals chronische slopende ziekten.