Column door Tiny De Keuster
"Een heftige tijd voor dierenwelzijn. Op tv de beelden van een jager die op een das knuppelt. In mijn praktijk een verhaal van een jonge hond die in de hondenschool aan de leiband omhoog wordt gehangen omdat hij niet luisterde. De das is dood. De hond leeft nog.
In tegenstelling tot de das - die een debat ontketent -, gebeuren de feiten met de hond in mediastilte. Wekelijks, dagelijks en telkens opnieuw.
Wie doet zoiets, zal u vragen? Hondenscholen zijn toch plaatsen waar hond en eigenaar naartoe gaan om iets te leren, om professionele begeleiding te krijgen? Ja inderdaad, dat is het doel. En op een aantal plaatsen gebeurt dat prima: met veel geduld, passie en respect voor de hond.
Maar zoals in alle beroepen, zijn er ook anderen. Hondenscholen die zich gewelddadig en respectloos naar honden gedragen en deze boodschap preken als de goede methode. De eigenaar van de jonge hond in mijn praktijk kreeg te horen: “U bent te soft mijnheer, dit ras verdient een harde aanpak. U dient zichzelf te allen tijde boven uw hond te stellen. Wie zich niet voegt, mag worden gestraft. Hij zal het wel leren.”
En wat zeggen de toeschouwers van het spektakel? U zou denken dat mensen afhaken bij het zien van zoveel geweld. Net zoals de wandelaar het knuppelen van de das aankaartte. Wel, neen, ... toch niet. Als het hun hond betreft, gaan mensen vaker zwijgen, luisteren naar de alfa-instructeur en zich bijkomend schuldig voelen dat ze deze aanpak niet eerder hebben toegepast.
U zal zich afvragen waarom die hond dan uiteindelijk werd gestraft. Want daar zit de kern. De jonge hond deed een agressieve uitval naar een andere hond. Mag toch niet en kan toch niet in onze maatschappij. Klopt inderdaad, maar nadenken mag wel. ’t Is te zeggen, dieper nadenken over ‘waarom’ een hond dergelijk gedrag vertoont en bekijken hoe het dier kan worden geholpen om beter te functioneren. Dat is de rol van een instructeur van een hondenschool.
En zoals ook klasjuffen niet alle gedrag kunnen oplossen bij kinderen, is er een tweede lijn met professionals die dat wel kan. Voor kinderen het CLB, voor honden de dierenarts, die op zijn beurt kan doorverwijzen naar gedragsdierenartsen.
De twee voorvallen bevatten een prima quizvraag voor Blokken: noem één gemeenschappelijk kenmerk van een das en een hond? 10 punten.
Jeremy Bentham wist het antwoord 230 jaar geleden. “The question is not, can they reason?, nor can they talk? but, can they suffer? “- An Introduction to the Principles of Morals and Legislation (1789)
Laat ons een beetje meer mens(elijk) zijn.
Een warme oproep."
Tiny De keuster (Ugent)
Auteur: Wat is er aan de hond
https://borgerhoff-lamberigts.be/boeken/wat-is-er-aan-de-hond