Dierenartsen kunnen vermoeid raken na een periode van hard werken, een wachtdienst in de kliniek of een lange dag onderweg voor huisbezoeken, maar er is weinig erkenning vanuit de beroepsgroep dat dit een gezondheidsrisico vormt.
Er is weinig onderzoek over hoe vermoeidheid door slaapgebrek een negatieve invloed heeft op dierenartsen en er lijkt weinig erkenning te zijn binnen het beroep dat deze toestand een gevaar kan vormen bij het vermijden van beroepsrisico's.
Vermoeidheid die te wijten is aan een tekort aan slaap treedt op wanneer een persoon niet het juiste aantal uren slaap krijgt voor zijn leeftijdsgroep. De tekens die daaruit voortkomen zijn niet specifiek, maar tegelijkertijd ook moeilijk te negeren. Lethargie, prikkelbaarheid of moeilijkheden om zich te concentreren zijn enkele van de meest voorkomende signalen. Dit gebrek aan concentratie verhoogt, naast verminderde prestaties op het werk, ook het risico op ongevallen in de werkomgeving.
PROFESSIONELE RISICO'S
Uit een onderzoek van de Amerikaanse organisatie National Safety Council (NSC), wiens werk zich richt op veiligheid op de werkplek, bleek dat werknemers die minder dan vijf uur slaap kregen, drie keer meer kans hadden om gewond te raken tijdens het werk dan arbeiders die zeven uur of meer per dag rusten.
Jenny Burke, directrice van de NSC, vergeleek slaapgebrek met alcoholgebruik: “De meesten onder ons zouden geen drie biertjes drinken vlak voordat ze achter het stuur gingen zitten om naar huis te gaan, maar in feite doen we hetzelfde als we onszelf twee uur normale nachtrust onthouden”.
Burke en haar team onderzochten de herkenning van vermoeidheidssignalen bij meer dan 500 personeelsleden van verschillende bedrijven. Ongeveer 50% zei dat werknemers tijdens het werk in slaap vielen, 57% gaf aan dat werknemers werk hadden gemist omdat ze moe waren en een derde meldde verwondingen en ongevallen op de werkplek. "Dit zijn slechts de incidenten die werkgevers zien", waarschuwt Burke, eraan toevoegend dat "vermoeidheid de Amerikaanse economie 400 miljard dollar per jaar kost".
Slaap is zo essentieel voor fysiek en mentaal welzijn dat de Centers for Disease Control and Prevention slapeloosheid en andere slaapstoornissen classificeren als een volksgezondheidsepidemie. Met betrekking tot dit probleem is de specialist van mening dat er nog veel werk aan de winkel is, aangezien "slechts 11% van de echte slaapstoornissen wordt gediagnosticeerd en behandeld en dus 89% een slaapstoornis heeft en het niet weet".
DIERENARTSEN SPIEGELEN ZICH AAN HUMANE GENEESKUNDE
Er is weinig bekend over vermoeidheid en de gevolgen ervan binnen het beroep van dierenarts, dat zich de afgelopen jaren heeft gericht op het verbeteren van de geestelijke gezondheid en het welzijn van haar leden. Om die reden kan de ervaring van humane geneeskundigen in dit domein leerzaam zijn voor dierenartsen.
Professionals uit de menselijke gezondheidszorg spreken sinds meer dan drie decennia over de effecten van vermoeidheid op de prestaties van artsen en de besluitvorming. In de nasleep van een overwerkincident heeft de staat New York een wetgeving aangenomen die inwoners verbiedt om meer dan 80 uur per week of meer dan 24 aaneengesloten uren te werken.
Helaas, toen het COVID-19-virus zich door heel het land verspreidde, dwong de crisissituatie hen om protocollen te breken en zware dagen te leiden. Geconfronteerd met deze situatie waarschuwden de Centers for Disease Control and Prevention dat overwerk en slaapgebrek "de gezondheid en veiligheid van werknemers in gevaar kunnen brengen en hun kwetsbaarheid voor infectieziekten, naaldenprikken, werkgerelateerde musculaire problemen en uitputting kunnen vergroten, naast het maken van fouten in de patiëntenzorg."
Zo gelooft ook een andere entiteit die op dit gebied werkt, de American Academy of Sleep Medicine, dat "er een cruciale behoefte is om de functies van slaapverstoring, slaapgebrek en circadiane afwijkingen in het lichaam te beoordelen binnen het welzijn en de uitputting van artsen”.
NACHTTEAMS ZIJN HET MEEST VATBAAR
Intensieve zorg, nacht- en spoeddiensten zijn een sector van de diergeneeskunde waar de effecten van vermoeidheid het meest uitgesproken zijn. Hoewel dit een goedbetaalde functie is, "is er een grote vraag naar dierenartsen en veterinaire technici om deze intensieve dagen te vullen en hebben dierenklinieken moeite om personeel te behouden en om deze functies te vervullen », vertelt Armelle de LaForcade, uitvoerend secretaris van de American Academy of Veterinary Emergencies and Critical Care.
De redenen voor het tekort variëren en omvatten werkgerelateerde stress, het omgaan met moeilijke klanten en een gebrek aan professionele ontwikkeling bij veterinaire noodsituaties. “Daar komt dan nog bij dat je vijf nachten achter elkaar moet werken. Het kost je anderhalve dag om te herstellen, maar tegen die tijd ben je weer aan het werk ”, legt LaForcade uit.
Bij de taakverdeling in de diergeneeskunde wordt geen rekening gehouden met de nodige rusturen tussen de werkuren, waardoor de kans op het oplopen van een arbeidsongeval toeneemt. Om die reden is er behoefte aan een model dat rekening houdt met deze omstandigheden en medewerkers toelaat te herstellen van nachtwerk. "Ik denk niet dat de klinieken weten wat ze moeten doen als ze dierenartsen voor spoedgevallen inhuren, dus geven ze hen zotte uurroosters, zoals vrijdag- en zaterdagnacht en zondagavond", legt de specialist uit.
DE MATE VAN VERMOEIDHEID STAAT EVENREDIG AAN DE GROOTTE VAN DE PATIËNT
Net als hun collega's die gezelschapsdiergeneeskunde beoefenen, ervaren ook dierenartsen voor grote dieren deze vermoeidheid. De shiften, de uren onderweg en de aanpak van patiënten die honderden kilo's wegen, kan hen gemakkelijk uitputten.
"Vermoeidheid is ook een heel reëel probleem voor paardenartsen, aangezien de waardering van onze klanten vaak wordt afgemeten aan onze beschikbaarheid voor hen", zegt Cara Rosenbaum, paardendierenarts in Illinois. “Je werkt maar van 8u tot 17u, maar dan ben je tot 20u aan de telefoon om vragen van klanten te beantwoorden”, voegt ze eraan toe.
Ze benadrukt dat er een essentiële voorwaarde is om niet in het vermoeidheidssyndroom te vervallen en om goed te kunnen rusten, namelijk grenzen stellen. “Je moet de werkdag samen met de klanten scheiden en niet tot hun volledige beschikking staan”, adviseert ze.