Losgescheurd ligamentum thyroepiglotticum

Ook al is werkelijke incidentie niet bekend, bijtwonden zijn een vaak voorkomende oorzaak voor consultatie in de dagelijkse praktijk. Een retrospectieve studie (Kolata et al., 1974) schat dat ongeveer 10 % van de traumatische aandoeningen betrekking heeft op dergelijke gevallen. Meer recent beschrijft een andere studie (Jordan et al., 2013) de incidentie van bijtwonden in de hals als vier op 1000 urgenties, zowel eerstelijns als na doorverwijzing. De lichaamsdelen die in volgorde van belangrijkheid het meest worden getroffen, zijn de poten, de kop en de nek, de borst- en buikstreek en ten slotte het perineale gebied. Een gevecht tussen honden van verschillende grootte stelt de kleinsten bloot aan ernstige verwondingen van het cervicale gebied: het ‘big dog-little dog injury’ beschreven door Jordan et al. (2013) (gripzone geassocieerd met de schudbeweging). Deze casus beschrijft de behandeling van een hond die in de nek is gebeten en een perforerend letsel vertoont aan de basis van de epiglottis die gepaard gaat met exteriorisatie van voedsel via een huidwonde ernaast.