Foto: Pixabay

Foto: Pixabay

Nematodenwormen zouden de remedie kunnen zijn voor letsels door een myocardinfarct

Er werd aangetoond dat nematodenwormen en hun afgeleide eiwitten therapeutische effecten hebben bij verschillende ontstekingsziekten.

Een myocardinfarct (MI) is een hartaanval die veroorzaakt wordt door een onderbreking of blokkering van de bloedstroom naar het hartweefsel, wat leidt tot necrose van myocardcellen en hartfalen. De wereldwijde morbiditeit en mortaliteit zijn hoog. Het wordt zelfs een veel voorkomende oorzaak van vroegtijdige sterfte in de jonge en middelbare leeftijdsgroepen.

Als iemand hartfalen overleeft, omvat het pathologische proces van MI drie opeenvolgende fasen: ontsteking, proliferatie en rijping. De ontstekingsfase wordt gekenmerkt door een snelle steriele ontsteking. Bij een hypoxisch myocardletsel geven necrotische cellen ontstekingssignalen af ​​die immuunroutes activeren die op hun beurt een intense ontstekingsreactie veroorzaken.

Voor de prognose van een myocardinfarct is het van essentieel belang om overmatige ontstekingsreacties te vermijden en snel over te gaan van de ontstekingsfase naar de proliferatieve en rijpingsfasen. Een overmatige infiltratie van ontstekingscellen en het vrijkomen van pro-inflammatoire cytokines of reactieve zuurstofspecies (ROS) in beschadigd hartweefsel zou myocardletsel en het remodelleringsproces van het myocard kunnen verergeren.

In die zin vormen macrofagen een van de meest voorkomende celtypen die in het hart infiltreren bij een infarct en spelen ze een belangrijke rol bij het initiëren van ontstekingsreacties en bij het daaropvolgende genezingsproces van een myocardinfarct.

THERAPEUTISCHE EFFECTEN VAN NEMATODEN

De laatste jaren heeft ‘wormtherapie’ veel aandacht gekregen. Er werd aangetoond dat nematodenwormen en hun afgeleide eiwitten therapeutische effecten hebben bij verschillende ontstekings- of auto-immuunziekten zoals diabetes, multiple sclerose, allergische rhinitis, systemische lupus erythematosus en encefalomyelitis.

Deze effecten worden voornamelijk bereikt door het immunomoduleren van de immuunreacties van de gastheer om ontstekingsreacties te remmen en regulerende immuunreacties te bevorderen, waaronder de inductie van macrofagen.

Trichinella spiralis is een darmnematode waarvan de larven in de dwarsgestreepte spieren leven. Om hun overleving in de vijandige gastheeromgeving te vergemakkelijken, scheiden volwassen wormen of spierlarven verschillende eiwitten uit om de immuunreacties van de gastheer te immunomoduleren.

Uit eerdere onderzoeken bleek dat extracten van volwassen T. spiralis-wormen allergische ontstekingen verminderen in een experimenteel model van astma bij muizen.

Zo heeft een internationale groep wetenschappers in een recente studie voorgesteld om te bepalen of de uitscheidings-/secretieproducten van volwassen T. spiralis (Ts-AES) ontstekingen/schade aan het steriele myocard, veroorzaakt door MI, kunnen verminderen en om het daarmee samenhangende immunologische mechanisme gelinkt aan het therapeutische effect te begrijpen.

Het MI-model werd opgesteld met behulp van muizen die een ligatie van de dalende tak van de linker coronairarterie ondergingen, gevolgd door een Ts-AES-behandeling door middel van een intraperitoneale injectie. Het therapeutische effect van Ts-AES op MI werd geëvalueerd door de verhouding hart-/lichaamsgewicht, de systolische en diastolische hartfuncties, de histopathologische verandering in het aangetaste hartweefsel te meten en het overlevingspercentage na 28 dagen te observeren.
Het effect van Ts-AES op de polarisatie van de macrofagen van de muizen werd bepaald door beenmergmacrofagen van muizen in vitro te stimuleren met Ts-AES, en het macrofaagfenotype werd bepaald door flowcytometrie.

VERBETERING VAN DE HARTFUNCTIE

Het beschermende effect van de polarisatie van de Ts-AES-gereguleerde macrofagen op hypoxische hartspiercellen werd bepaald door in-vitro-cocultuur van Ts-AES-geïnduceerde beenmergmacrofagen van muizen met hypoxische hartspiercellen en de apoptose van hartspiercellen werd bepaald door flowcytometrie.

De auteurs merkten op dat behandeling met Ts-AES de hartfunctie en de ventriculaire remodellering aanzienlijk verbeterde, de pathologische schade en mortaliteit verminderde bij muizen met een hartinfarct, dat ze geassocieerd was met verlaagde niveaus van pro-inflammatoire cytokines, een verhoogde expressie van regulerende cytokines en de macrofaagpolarisatie van M1 naar type M2  bij muizen bevorderde. Op dezelfde manier verminderde “de macrofaagpolarisatie type M2 geïnduceerd met Ts-AES ook de hypoxische apoptose van hartspiercellen in vitro.”

Om al deze redenen merken zij op dat “de resultaten aantonen dat Ts-AES MI bij muizen verbetert door de polarisatie van macrofagen naar het M2-type te bevorderen”

Samenvattend: “Ts-AES is een potentieel farmaceutisch middel voor de behandeling van een myocardinfarct en andere ontstekingsgerelateerde ziekten.”