Niet-steroïde ontstekingsremmers (NSAID's) zijn de meest gebruikte pijnstillers in de diergeneeskunde en er is sterk bewijs voor hun veiligheid en werkzaamheid bij de behandeling van pijn bij katten. In 2010 werden consensusrichtlijnen van de International Society of Feline Medicine (ISFM) en de American Association of Feline Veterinarians (AAFP) gepubliceerd over het langetermijngebruik van NSAID's bij katten, die praktische en klinisch toepasbare informatie bieden voor dierenartsen. Sindsdien is er meer onderzoek gedaan en zijn er nieuwe NSAID's goedgekeurd voor gebruik bij katten. Deze groep geneesmiddelen blijft dus een belangrijke rol spelen bij de behandeling van acute en chronische pijn.
Onlangs publiceerden ze de 2024-richtlijnen met het laatste nieuws en updates over dit onderwerp. Deze richtlijnen bieden professionals consensusinformatie en advies over het juiste gebruik van NSAID's bij de behandeling van chronische pijn. Aanvullende doelen zijn om verzorgers te helpen de kwaliteit van leven van hun katten te optimaliseren, de kans op bijwerkingen te minimaliseren en een aanbod aan educatieve middelen te bieden.
Bij het opstellen van het document werd rekening gehouden met het unieke metabolisme van de kat bij het voorschrijven van medicatie, inclusief NSAID's. Bovendien “kan chronische pijn bij deze diersoort moeilijk vast te stellen zijn en komen co-morbiditeiten, met name chronische nieraandoeningen, veel voor bij oudere katten”. Ook kan de behandeling van chronische pijn worden bemoeilijkt door het voorschrijven van andere geneesmiddelen die waarschijnlijk een wisselwerking hebben met NSAID's.
Een van de punten die in het document naar voren komen, zijn de pathologische processen die het langdurig gebruik van NSAID's bij katten rechtvaardigen of vereisen, waaronder ziekten zoals parodontitis en neoplasie.
Een ander aspect dat de auteurs wilden bespreken was de herkenning van chronische pijn bij katten. Zij zijn van mening dat “gedragssignalen de beste indicator blijven van chronische pijn bij katten”.
Een centraal element in de beoordeling van pijn geassocieerd met chronische ziekte “is het gebruik van klinische meettechnieken (vragenlijsten voor verzorgers) om gedragsveranderingen vast te leggen, die het beste in de huiselijke omgeving kunnen worden geïdentificeerd”. Dit in combinatie met het onderzoeken van persoonlijke video's en foto's en onderzoeken bij de dierenarts.
Met betrekking tot het gebruik van NSAID's behandelt het document onder andere de keuze van medicatie, doseringen, bijwerkingen waarmee rekening moet worden gehouden en advies over toediening.
Een bijzonder interessant hoofdstuk gaat over veranderingen in de thuisomgeving om pijn te verminderen. De auteurs merken op dat “om de chronische pijntoestand te verminderen, omgevingsaanpassingen in huis kunnen worden gemaakt door zich te richten op het voldoen aan de emotionele en gedragsmatige behoeften van katten”.