Dierenartsen zijn zeer veeleisende professionals, met een sterke roeping tot dienstverlening, waardoor zij meer voor anderen zorgen dan voor zichzelf. Bovendien is het voor hen heel moeilijk om hulp te vragen, omdat zij zichzelf geen prioriteit geven en ook bang zijn niet begrepen te worden.

De situaties die de meeste angst en stress veroorzaken zijn die met een sterke ethische component, zoals "moeilijke beslissingen over hoe te handelen bij cliënten met een beperkte financiële situatie of beslissingen die een conflict inhouden tussen persoonlijk welzijn en de professionele rol".

Dierenartsen brengen veel tijd alleen door. In veel klinieken worden professionals urenlang alleen gelaten of werken ze zelfs de hele tijd alleen. In die gevallen worden zij gedwongen moeilijke beslissingen te nemen zonder dat zij iemand hebben aan wie ze iets kunnen vragen en dragen zij een grote verantwoordelijkheid op hun schouders. Dit zijn complexe situaties voor iedereen, die uiteindelijk gevolgen hebben voor de geestelijke gezondheid van de sterkste.

Anderzijds hebben dierenartsen meer toegang tot stoffen en methoden die de dood veroorzaken, een onmiskenbare risicofactor. Daarom zijn preventiecampagnes bijzonder noodzakelijk.

Zelfmoord is zeer moeilijk te voorkomen, maar psychische stoornissen, zoals angst of depressie, kunnen wél voorkomen worden. Er is nog veel werk op dit vlak, aangezien er door de instellingen zeer weinig is gedaan wat zelfmoordpreventie onder dierenartsen betreft.

Een goede eerste stap is om te beginnen met het versterken van de sterke punten van het beroepsprofiel van dierenartsen, zoals bijvoorbeeld hun grote wilskracht, het grote vermogen om grenzen te verleggen en de onwil om in middelenverslavingen te vervallen.

Niemand hoeft zich te schamen om om hulp te vragen!

Hier kan je altijd gratis en anoniem terecht, ook wanneer je bezorgd bent om iemand anders.