Prostaatproblemen komen regelmatig voor, zelfs bij asymptomatische honden. Daarom zijn diagnosetechnieken noodzakelijk om ze vroegtijdig te kunnen opsporen.
Door de gestegen levensverwachting van dieren en de verbeterde technieken in de diergeneeskunde worden bepaalde aandoeningen vaker gediagnosticeerd. In die zin hebben sommige aandoeningen een bijzondere prevalentie en lijken ze ondergediagnosticeerd te zijn.
In een recent epidemiologisch onderzoek, waarbij echografisch onderzoek van 1 003 onderzochte honden retrospectief werd geanalyseerd, ongeacht de reden van consultatie, vertoonde 47,5% van de honden ten minste één afwijking aan de prostaat. Bovendien is de prevalentie hoger bij honden met een lange levensduur dan bij honden met een korte levensduur, berekend in functie van hun ras.
Van de meest voorkomende prostaatafwijkingen komt benigne prostaathyperplasie (BPH) het vaakste voor met een prevalentie tussen 46% en 55,3% . Tweede in de rij is acute en chronische prostatitis met een prevalentie van 28% tot 38,5%. Neoplasie van de prostaat is zeldzamer (2,6%-3,5%), maar is vaak kwaadaardig en meestal fataal.
Deze gegevens tonen aan dat prostaatafwijkingen bij honden zeer vaak voorkomen. Dankzij de nieuwe beschikbare technieken kunnen meer gevallen gediagnosticeerd worden.
VROEGTIJDIGE DIAGNOSE VAN PROSTAATVERANDERINGEN
Gezien de bijzondere prevalentie van prostaataandoeningen bij honden werd er gezocht naar mogelijkheden om een vroegtijdige diagnose te stellen, aangezien eigenaars meer aandacht besteden aan de gezondheid van hun huisdieren, en er meer diagnostische en therapeutische hulpmiddelen beschikbaar zijn.
Onder de diagnostische hulpmiddelen geldt canine prostaat specifieke arginine esterase (CPSE) als een goede en specifieke biomarker voor prostaataandoeningen bij honden. Het gehalte in het serum ligt hoger bij honden met prostaataandoeningen zoals goedaardige prostaathyperplasie, bacteriële prostatitis en neoplasie van de prostaat.
CPSE wordt uitgescheiden in het lumen van de prostaatkanalen en blijft voornamelijk in de prostaat. Bij prostaataandoeningen kunnen prostaatgerelateerde eiwitten, zoals CPSE, in het bloed aangetoond worden.
De kwantificering van CPSE in serum is dus een nieuw diagnostisch en detectie-instrument. De CPSE wordt dus in de praktijk gebruikt voor de diagnose van goedaardige prostaathyperplasie of voor de preventieve screening van prostaataandoeningen bij gezonde honden, maar is ook van belang tijdens de medische monitoring van honden met prostaataandoeningen tijdens en na medische behandeling.
Speed™ CPSE is een snelle kwantitatieve test die de analyse van circulerend CPSE mogelijk maakt door analyse van laser-geïnduceerde fluorescentie.
BETROUWBAARHEID VAN DE BIOMARKERS
Om de doeltreffendheid van de techniek na te gaan, werd een onderzoek uitgevoerd waarbij de echoresultaten werden vergeleken met CPSE-analyses.
Bij bijna 60% van de proefdieren die aan het onderzoek deelnamen en die asymptomatisch waren, toonde het echografisch onderzoek veranderingen in de prostaat (verandering van de echostructuur en/of marges en/of aanwezigheid van cysten). Bovendien was het werkelijke prostaatvolume bij deze proefpersonen minstens 1,5 keer groter dan verwacht.
Deze waarneming werd bevestigd bij honden met een normale prostaat waarbij de CPSE-waarde statistisch lager was dan bij de zieke honden. Het is dus mogelijk om preventieve screening op prostaataandoeningen uit te voeren, wat een vroege identificatie mogelijk maakt van honden die nog steeds asymptomatisch zijn en die meer diagnostisch onderzoek of een nauwere follow-up nodig hebben. Voor dit doel is voorgesteld om de grenswaarde in te stellen op 50 ng/ml om honden te identificeren die typisch ultrasone veranderingen in de prostaat vertonen en waarbij de verhouding van het werkelijke en verwachte prostaatvolume groter is dan 1,5.
PREVENTIE BIJ GERIATRISCHE HONDEN
Het toepassen van routinematige screeningsprogramma's zou kunnen helpen de ware prevalentie van prostaataandoeningen te begrijpen. In het bijzonder is niet-invasieve prostaatscreening wenselijk, met name in het kader van een preventief geneeskundig programma voor geriatrische ziekten bij honden.
Dierenartsen moeten eigenaren informeren over de mogelijke effecten van veroudering op de prostaat van de hond.
De juiste aanpak en behandeling van prostaataandoeningen bij honden wordt nog steeds onderzocht, maar de huidige beschikbaarheid van verschillende medische behandelingen benadrukt de noodzaak om screeningprogramma's te ontwikkelen om dit soort aandoeningen vroegtijdig te diagnosticeren.