Een groep onderzoekers heeft strategieën vastgesteld om de methaanproductie bij herkauwerteelt te verminderen.
De laatste jaren is het besef gegroeid dat de planeet en de samenleving zeer kwetsbaar zijn voor klimaatverandering. De voedsel- en landbouwsector vormt daarop geen uitzondering.
De ontwikkeling van een productievere en duurzamere landbouw en veeteelt is niet mogelijk zonder directe maatregelen op vlak van klimaatverandering. Tegelijkertijd kan de klimaatverandering niet worden aangepakt als de natuurlijke hulpbronnen en wereldwijde landbouwsystemen niet op duurzame wijze worden beheerd.
Hiervoor bestaan er strategieën die de methaanemissies van de veehouderij voldoende kunnen verlagen om de sector te helpen zijn bijdrage aan de opwarming van de aarde te beperken.
In een meta-analyse onder leiding van Claudia Arndt van het International Livestock Research Institute in Kenia, met zo'n 20 deskundigen van vooraanstaande instituten over de hele wereld, werden honderden studies over productgerichte strategieën ter vermindering van enterische emissie onder de loep genomen. De auteurs stelden vast dat veetelers kunnen bijdragen om de klimaatdoelstellingen tegen 2030 te halen, op voorwaarde dat de meest doeltreffende strategieën volledig worden toegepast.
De wetenschappers waarschuwen echter dat, om tot 2050 op schema te blijven, aanvullende strategieën nodig zullen zijn vanwege de toekomstige stijgende vraag naar dierlijke producten. Daarom "kunnen met de huidige strategieën kortetermijndoelstellingen worden bereikt, maar is verder onderzoek nodig om strategieën te ontwikkelen die volstaan om langetermijndoelstellingen te bereiken.”
STRATEGIEËN TER VERMINDERING VAN METHAANUITSTOOT
De onderzoekers legden in hun studie uit hoe microben in het spijsverteringskanaal van herkauwers voer afbreken en fermenteren, een proces dat darmfermentatie wordt genoemd en waarbij methaan als bijproduct wordt geproduceerd. Volgens hen zorgt het methaan dat de meer dan 3 miljard herkauwers in de wereld afgeven voor 30% van de wereldwijde antropogene methaanuitstoot.
Anderzijds leveren herkauwers ongeveer de helft van de door de veestapel geproduceerde dierlijke eiwitten. In landen met lage en middeninkomens (waar 84% van de wereldbevolking leeft), ligt de consumptie van dierlijk voedsel vaak onder de aanbevolen voedingsniveaus. In deze landen speelt "herkauwend vee een essentiële rol in de voedselzekerheid en het biedt vele andere voordelen, zoals arbeid en mest voor brandstof en meststoffen. In landen met hoge inkomens is de consumptie van dierlijke eiwitten daarentegen vaak hoger dan aanbevolen”, leggen zij uit.
Vanwege de vele gebruikswijzen van herkauwers en hun bijdrage aan duurzame ontwikkelingsdoelstellingen, focusten de auteurs zich op strategieën die de productie van darmmethaan verminderen zonder de productiviteit van de dieren te verminderen.
Zij stelden daarop drie strategieën vast waarmee de methaanuitstoot per eenheid vlees of melk met gemiddeld 12% kan worden verminderd, terwijl de productiviteit van de dieren wordt verhoogd. De strategieën bestonden erin de voederopname te verhogen, de herkauwers op minder volgroeide weiden te laten grazen en steeds meer krachtvoer te geven. Bovendien kwamen zij met vijf strategieën waarmee niet alleen de productgerelateerde emissies verminderden met gemiddeld 17%, maar ook de absolute methaanemissies met gemiddeld 21%, terwijl de productiviteit van de dieren behouden blijft. De strategieën omvatten het toedienen van methaanremmers, oliën en vetten, oliehoudende zaden of nitraat, en voedergewassen die tannines bevatten.
DE UITDAGING VAN DE ONTWIKKELING VAN VEEHOUDERIJ IN AFRIKA
Daarnaast bespraken de auteurs ook hoe de uitvoering van de vastgestelde strategieën zou kunnen bijdragen tot een vermindering van de methaanemissies van de veestapel wereldwijd, in Europa en in Afrika.
Zij stelden vast dat volledige toepassing van de meest doeltreffende strategieën kan helpen om de globale doelstelling voor 2030 te halen, maar niet die voor 2050. In Europa vonden zij verschillende scenario's waarbij geen volledige invoering van de strategieën nodig was om de doelstellingen voor 2030 te halen, en dat met volledige invoering van de meest effectieve strategieën de doelstelling voor 2050 kon worden gehaald. In Afrika, daarentegen, zouden weliswaar aanzienlijke verminderingen kunnen worden bereikt, maar zouden de vastgestelde strategieën niet volstaan om de doelstelling voor 2030 of 2050 volledig te halen. Dit is het gevolg van de toename van de menselijke bevolking en de vraag naar dierlijke producten per inwoner, die naar verwachting zal leiden tot een aanzienlijke stijging van de dierlijke productie en de uitstoot van broeikasgassen. Zelfs op die manier zal, volgens hen, de verwachte toename minder zijn dan de vraag per Europese inwoner.
"Het document toont aan dat er effectieve strategieën zijn om enterische emissie te verminderen en om de wereldwijde doelstelling van 1,5°C tegen 2030 te halen, maar niet tegen 2050. Aangezien het onwaarschijnlijk is dat de meest effectieve strategieën tegen 2030 volledig worden aangenomen en de doelstelling met de vastgestelde strategieën niet tegen 2050 kan worden gehaald, zijn er andere middelen nodig om de methaanuitstoot te verminderen", aldus Arndt.